Zelforganiserend vermogen (vertrouwen versus wantrouwen)

Hoe kunnen we ervoor zorgen dat we ons zelforganiserend vermogen kunnen verhogen? Deze vraag stel ik mezelf na het lezen van een stuk over kwaliteitsadviseurs in het onderwijs door Ouke Pijl van 2Reflect. Zijn inzichten gaan over een situatie op vakantie, waarbij hij het onderscheid zag in een type bord dat wij hier in Nederland niet direct kennen, namelijk het bord passing place.

Situatie

Bij een wegversmalling in Nederland worden borden geplaatst waarbij er aangegeven wordt wat de volgorde is, wie er eerst mag passeren. In Schotland is dat op een andere manier vormgegeven.

Uitnodigen of afdwingen

Opvallend aan deze situatie is de omgang van mensen binnen de twee ‘systemen’. Het Nederlandse systeem geeft duidelijk aan wat niet te doen in tegenstelling tot het schotse systeem. Hier ligt wellicht een hele andere benadering aan ten grondslag, namelijk vertrouwen versus wantrouwen. Dit heeft grotendeels te maken met de mate waarin we de situatie willen controleren.

Hoe kunnen we ervoor zorgen dat ons zelforganiserend vermogen toeneemt? Hoe kunnen we ervoor zorgen dat we niet op basis van wantrouwen, maar op basis van vertrouwen met elkaar om kunnen gaan, in het verkeer of in organisatie?

Vertrouwen

Het vergt een manier van omdenken, vertrouwen te geven waar je het liefst wilt controleren (dat wil je nu eenmaal van nature). Dit vraagt namelijk niet iets van een ander, maar van jezelf. Het loslaten van een stuk controle is voor vele onwennig. We zijn op zoek naar houvast, veiligheid en verantwoordelijkheid.

Doe jij mee?

Wat zou het mooi zijn als, ook al is het maar een klein beetje, we met z’n alle deze manier van denken kunnen toepassen, binnen organisaties en binnen de samenleving.

Passing place
Bron: 2reflect
Nederlands verkeersbord
Bron: 2reflect